Οικογένειας Κοτσιρη

Στους λόφους των Καμαρίων, στο νοτιότερο τμήμα της Πελοποννήσου, βρίσκεται ο ελαιώνας του Νίκου και της Γιώργας Κοτσίρη. Η ευνοϊκή θέση στους λόφους κοντά στη θάλασσα σημαίνει ότι ο ελαιώνας δεν χρειάζεται ψεκασμό. Οι κατσίκες έχουν το βοσκότοπό τους και φροντίζουν για τη λίπανση. Τα δέντρα, μερικά από τα οποία είναι εκατοντάδων ετών, παράγουν μια μικρή ελιά, την Κορωνέικη. Κατά την πιο κρύα περίοδο του έτους, όταν ο καρπός δίνει το καθαρότερο λάδι του, οι ελιές συλλέγονται με το χέρι. Το μάζεμα πραγματοποιείται κατά τους μήνες Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Οι ελιές μεταφέρονται στο ελαιοτριβείο κάθε δύο ημέρες, καθώς πρέπει να είναι αψεγάδιαστες και όσο το δυνατόν πιο φρέσκες. Αυτό, φυσικά, ενισχύει τη γεύση του λαδιού. Στη συνέχεια ακολουθεί η μακρά διαδικασία της ψυχρής έκθλιψης. Οι ελιές θρυμματίζονται με δύο τεράστιες μαρμάρινες πέτρες. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 33 βαθμούς. Στη συνέχεια, το λάδι αποθηκεύεται σε αμφορείς και βαρέλια για περίοδο έξι έως δέκα εβδομάδων. Με αυτόν τον τρόπο, το λάδι μπορεί να ωριμάσει. Δεδομένου ότι ο οπωρώνας του Νίκου και της Γιόριας Κοτσίρη είναι μικρός (πέντε εκτάρια) και οι αποδόσεις τους σχετικά χαμηλές, μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται σύμφωνα με αυτή την παλιά παράδοση. Το αποτέλεσμα αυτής της φυσικής και ειλικρινούς μεθόδου παρασκευής είναι ένα αγνό έλαιο με ήπια γεύση αμυγδάλου. Είναι καλύτερο να αποθηκεύετε το λάδι εκτός ψυγείου σε σκοτεινό μέρος. Με αυτόν τον τρόπο, το λάδι μπορεί να διατηρηθεί για χρόνια χωρίς να χάσει την ποιότητά του.